Belachelijk lang verhaal over de 1e dagen

Woensdag 24 maart 2010

Het is kwart voor 5, ik zit in de student office met airconditioning aan het eind van mijn werkdag. Eerlijk gezegd ben ik helemaal gaar gekookt. Met name omdat het vandaag 36 graden was en we met zijn zevenen in 1 auto naar een meeting moesten, maar ook van de vele Engelse rapportages die ik moet lezen. Ondanks dit feit ga ik toch proberen om mijn 1e paar dagen te beschrijven in The PRESENCE Learning Village (TPLV), als een soort beloningen voor al jullie prachtige reacties. Ik zal verdergaan waar ik de vorige keer was gebleven, dus lees en geniet!

Nadat wij aan Sylvia waren voorgesteld, kwamen we direct in contact met een andere Nederlandse student die ook naar de TPLV ging om stage te lopen. Deze student wordt ook wel Martijn genoemd en is tevens mijn kamergenoot. Maar meer over mijn huisvesting komt later.
Na deze introductie werd alle bagage in de 'bakkie' geladen. Een mooie notitie: in Zuid Afrika alle pick-ups en grotere auto's met veel laadruimte worden 'bakkies' genoemd. Toen we allemaal in de bakoven (het was 35 graden) zaten, moesten we eerst nog enkele boodschappen doen voor alle mensen in de TPLV. Tripjes naar Port Elizabeth (PE) en andere grotere plaatsen met fatsoenlijke supermarkten komen namelijk maar 1 keer, heel soms 2 keer, in de week voor. En dan moeten deze tripjes ook nog werk gerelateerd zijn! Je kunt je voorstellen dat toen Heleen en ik hier achterkwamen wel even moesten slikken, helemaal als je beseft dat TPLV maar 2 auto's ter beschikking heeft waarvan 1 al 4 maand in de garage staat en dat er in het weekend bijna altijd mensen met auto weg moeten naar hun veldwerk. Zo na deze enorm lange zin weer terug naar het verhaal.
Sylvia legde ons dit uit en hierom moest zij nog langs 3 winkels om allerlei spullen (boodschappen, laptops, bier etc.) op te pikken. Hierdoor zijn we door wat stukjes van PE gereden. PE is wat dit betreft best wel lelijk. De supermarkten zijn gigantisch, bijna net zo groot als onze bouwmarkten, en er staan er wel 5 van in een omtrek van 7 kilometer. Hierdoor krijg je het idee dat je in Amerika zit en niet in Zuid Afrika. Ook de infrastructuur is erg chaotisch, wat op zich niet erg verrassend is, en langs de kanten van de weg ligt heel veel troep en zitten of lopen wat Afrikanen doelloos rond. Wel zijn de verkeersregels mooi in Zuid Afrika, het zit namelijk zo: bij een kruising gaat diegene die als eerst nadert voor. Niets meer, niets minder. Heerlijk simpel dus! Owja en ze rijden links! Dat mag ik natuurlijk niet vergeten te noemen. Vooral de trip naar TPLV (nadat we onze boodschappen hadden gedaan) was best beangstigend. Elke keer als er een auto tegemoet reed, dacht ik ' ownee owneee we gaan botsen.. ga nou naar rechts mens!' Het is dus ff wennen dat links rijden, moet zeggen dat ik er nu al aan gewend ben.

Na een vermoeiende reis/shopping dag kwamen we rond half 5 aan in TPLV. Waarna we werden voorgesteld aan onze supervisors in de 'Main Office' (middelste huisje in het dorpje dat als kantoor dient). De namen noem ik niet, want die komen vanzelf terug in andere verhalen of foto's. Hierna werd ons uitgelegd door Noël (soort conciërge/gids/supervisor van de TPLV), dat er een jongens huis, een dames huis en een overig huisje is die als huisvesting gebruikt worden door studenten en beginnende werknemers. Ik woon samen met Martijn, Dirk Jan (wordt DJ genoemd) en Oane Gerrit (wordt AG genoemd). Martijn en DJ zijn beide vrienden van elkaar en Brabanders. AG (op zijn
Engels uitspreken) is wonder boven een Fries! Bliksem Piebe gewoon 1 waar ik fries mee kan praten! Echter kwam AG pas dinsdag, omdat hij voor meer dan een week in de Baviaanskloof veldwerk moest doen. Tot die tijd zat ik dus met 2 rasechte carnavalsgangers in een huisje die eigenlijk alleen maar Nederlandse muziek, wat eerlijk gezegd na een tijdje best leuk begint te worden :D.

Heleen logeert momenteel in het dames huisje met Bart (een supervisor), Marjan en Humira (spreek je uit als Rimira. Oftewel we zitten momenteel met 7 Nederlandse studenten hier in TPLV, wat aan de ene kant wel erg gezellig en leuk is maar andere kant ook wel wat jammer. Denk je eindelijk van die Hollanders af te komen kom je in een soort Oranje kamp terecht...

Het dorp zelf bestaat slechts uit 5 a 6 huisjes waarvoor er dus 3 voor huisvesting voor studenten is, 1 voor de Main Office en de rest voor locale bewoners. Tussen elk huisje zit zo'n 200 meter ruimte, wat je wel echt het idee geeft dat je in een mini lego dorpje woont.

Terug naar het oorspronkelijke verhaal. Nadat we door Noël naar onze kamers waren gewezen, heb ik mijn koffer uitgepakt en toen op naar de keuken. Aangekomen bij de koelkast, kon ik mijn verlangen niet verder bedwingen en trok de deur van deze koude kaast open. Nou echt, mijn mond viel open van verbazing, deze kast was bijna nog beter gevuld dan de koelkast bij mem en dat in Zuid Afrika. Het is dus zo dat je hier in Zuid Afrika ontzettend lekker en vooral veel kunt eten! Dit is echt een heeeel groot pluspunt (naar eigen zeggen).

Na het settelen in ons kleine maar fijne huisje werden de twee Brabandense vrienden emotioneel herenigd omdat DJ om half 6 uit de Student Office kwam (oke eigenlijk was het gewoon een heel droog plat gesprekje wat ik niet goed kon verstaan).

Die zelfde dag (we zijn nog maar bij donderdag) was ook Marijn (supervisor van mij en Heleen) jarig, hierdoor gingen we rondom een kampvuur lekker eten, bij een van de wat luxere huizen meer bergopwaarts (wonen de meer ervaren werknemers). Hier kwam ik erachter dat Living Lands, de organisatie waar wij onder contract staan, een eigen bandje had. Deze bestaan uit 3 supervisors: Marijn (Nederlands), Odi (Zuid Afrikaans) en Matt (ook Nederlands). Was wel erg gezelig.

De dag erop (vrijdag) kregen we een tour rond the village en kassen rondom het dorp. Daarnaast gingen we naar The Kouga Dam. Dit was een relatief lange wandeling vanwege het warme weer (37 graden), maar wel leuk. Bij deze tour, was ik ook direct hard verbrand. Aan de eind van de middag gingen we met alle werknemers borrelen, dit is aan het eind van de vrijdag een gewoonte die net is ingevoerd. Goeie zaak dacht ik zo.

De zaterdag zijn we met bijna iedereen (op Dieter (supervisor), Marijn, Mat en AG na) naar Jeffreys Bay gegaan. Hier zijn we wezen uit eten en vervolgens lekker zwemmen in de zee. Wel was het op deze dag het koudst (veel bewolking). Hierdoor waren we rond 4 uur alweer van het strand af, waarna we naar een mooie bar gingen waar je voor 10 Rand (= 1 euro) een halve Liter Lager van het merk Castle kon bestellen. Genietend van een biertje kon je poolen, al met al: heerlijk! Na een liter bier voor jongens en 2 blikjes sinas voor de dames moesten er boodschappen gehaald worden, zoals al eerder vermeld boodschappen moeten in TPLV heel erg gepland worden. Aangezien je voor ongeveer week moet halen. Boodschappen doen duurt dus lang. Na uitgeshopt te zijn gingen we naar een Portugees restaurantje waarbij ik achterin in het bakkie zat (dit moet iedereen gewoon een keer gedaan hebben). In het restaurantje kreeg ik Calamari voorgeschoteld, dit is een heel mooi verbloemd woord voor .. inktvis. Erg machtig, en na drie happen heb. je er wel meer dan genoeg van gehad. Hierna gingen we na huis, met zijn 5en achterin omdat achterin t bakkie veel te koud was in de nacht. Hierdoor heb ik 2 uur lang Marjan op schoot gehad in de auto, je kunt het je wel voorstellen lekker knus en warm dus.. Nu is dat op zich niet heel ernstig.. echter zijn de meeste wegen in Zuid Afrika onverhard en op zijn zachtst gezegd hobbelig. Maar we zijn die nacht veilig aangekomen.

De zondag hebben we lekker geluierd en geen reet uitgevoerd.
Nu zou je denken dat maandag nu dan eindelijk onze 1e werkdag zou beginnen. Mooi niet dus :) Zondag was namelijk een nationale vakantiedag: Womens right day. En hier in zuid Afrika hebben ze de briljante regel dat alle vakantiedagen in het weekend doorschuiven naar door de week. Hierdoor hadden we maandag ook nog vrij! Ook maandag lekker geluierd en die avond hielden we een bry (= een barbecue in het zuid Afrikaans). Ook wel erg geslaagd!

Dinsdag nu dan toch echt onze 1e werkdag, het moest er toch een keer van komen. Om kwart over 9 hadden we een overleg met Marijn, waarin onze opdracht duidelijk werd. Onze opdracht luidt: een stappenplan maken voor een stewardship tussen Eastern Cape Park en een lokale boer plus al het voorwerk voor deze stewardship doen. Voor de duidelijkheid, een stewardship is een samenwerkingsverband vastgelegd op papier. Voor beide partijen moet dit gunstig blijken.

Hierna begaven we ons naar de Student Office. Deze Student Office bevindt zich 500 meter bergopwaarts vanaf ons dorpje. Hierin zijn alle studenten aan het werk als ze in the village zijn. Dus elke dag op slippertjes er naar toe, kortom goede conditie training. Tijdens deze werkdag kwam AG de fries binnen wandelen :)
Deze 1e werkdag ging als een malle voorbij waarna met zijn allen (studenten en supervisors) gingen voetballen! Echt geweldig, na al die al geblesseerde tijd weer een pot voetbal en dat dan wel in Zuid Afrika op stage. Het is namelijk zo dat ze hier elke dinsdag en donderdagavond om half 6 gaan voetballen met zijn allen, briljant!
Daarna hebben de dames voor ons pannenkoeken gebakken wat weer een mooie afsluiting was voor deze dag.

Woensdag (oftewel vandaag) zijn we naar een conferentie in de Baviaanskloof geweest waar AG, Marjan, Bart en Odi een presentatie deden. Daarna ben ik weer naar Student Office gegaan waar ik begonnen ben met dit verhaal te typen. Nu ik het einde nader van dit verslag, heb ik al door een stortbui gelopen (terugweg Student Office naar ons huisje), gebakken aardappelen met bonen, worst en appelmoes gegeten. Dit laatste is hier gewoonte na het eten, uiteraard worden er dan wat pilsjes achterover gedrukt. Gelukkig helpt dit om de muziek wat te verdragen.
Nu zal ik ophouden met dit belachelijk lange verhaal, omdat we zo een spelletje gaan spelen bij Vicki, een medewerkster van de kassen, wonend naast Dieter (waar het eerste kampvuur was).

Wat ik nog wel wil vertellen is dat DJ zaterdag jarig is, wat resulteert in een feestje! En dat over 2 weken men hier allemaal naar Kaapstad gaat voor een tripje, including me :D

Dit was het dan, bedankt voor jullie aandacht en tot de volgende keer!

Sander

PS. Het lettertype is verandert na de trema op de e, maar geen idee hou ik dat verander. Excuses hiervoor, mja als echte diehard laat jij je hierdoor niet weerhouden om dit stuk te lezen ;)